viernes, 10 de julio de 2015

Tetilla, un queixo galego con gran historia


É o queixo galego máis internacional. É un queixo suave, cun lixeiro toque ácido e acompañado dun sabor lácteo, pouco salgado e manteigoso. É de pasta cor branco-marfil, branda á vez que cremosa e uniforme, con poucos ollos e regularmente repartidos. É a nosa famosa Tetilla, con Denominación de Orixe Protexida (DOP) dende o ano 1993.

Tal e como nos contan na páxina do Consello Regulador da Denominación de Orixe QueixoTetilla, as primeiras noticias coñecidas sobre este queixo corresponden xa ao século XVIII, aínda que case con total seguridade a súa orixe é máis antiga. Os primeiros testemuños contrastados e irrefutables sobre o Queixo Tetilla remóntanse a 1753, cando Juan Bermúdez de Novoa, capelán de San Xoán de Torés (Ás NogaisLugo) anuncia o envío de "dous touciños, unha perna de vaca, media ducia de queixos; tres ducias e media de tetillas; tres ducias e media de linguas de porco" ao seu señor, o Marqués de Camarasa. Todo iso, segundo recolle a carta, como "unha curta expresión do meu afecto".

Para coñecer a orixe da palabra Tetilla podemos recorrer a Frei Martín Sarmiento quen na súa "Colección de voces e frases galegas", escrita entre 1746 e 1770, comenta: "En Galicia chaman tetas a uns quesitos pequenos os cales representan a figura dunha teta co seu pezoncillo".

A mediados do século XIX xa se constata a existencia dunha produción relevante. Os investigadores Lucas Labrada (1804) e Pascual Madoz (1848-50) mencionan unha serie de mercados coñecidos pola fama dos queixos que alí son vendidos. De entre todos eles parece sobresaír a feira celebrada no campo da Illana, na parroquia de Fisteus (Curtis-A Coruña) o día 5 de cada mes; ata tal punto foi esta famosa que, durante un tempo, os queixos tetilla foron coñecidos tamén como queixos da Illana.

O mosteiro de San Martiño Pinario de Santiago de Compostela compraba entre 1832 e 1835, cando menos, unha ducia de tetillas á semana, chegando a adquirir ata 20 ducias nos meses de inverno. Estas cantidades asombrosas eran consumidas na sobremesa da comunidade. O consumo era regular e abundante.

En 1895, o escritor Angel Muro afirmaba que a felicidade doméstica dos galegos non sería tal "sen o caldo e o pote galego, sen as filloas, sen as morcillas de sangue, sen o polbo, sen as empanadas, sen o queixo de tetilla,".




Na segunda metade do século XIX o Queixo Tetilla aparece na documentación como o queixo galego por excelencia. Presenta diversas denominacións: "queixo tetilla", "queixo de teta", "queixo da Illana" ou "queixo de perilla" (todas elas tanto na súa versión en galego coma en castelán), estando documentado en diferentes medios da época: literatura, anuncios de prensa, guías para viaxeiros, e mesmo na nacente escritura gastronómica.

Merece destacarse a Emilia Pardo Bazán, pola abundante cantidade de referencias que se encontran na súa obra e tamén pola súa condición de escritora culinaria. No seu traballo "A cociña española moderna" (1917), fai un acendido eloxio dos sabores e produtos tradicionais -entre eles o Queixo Tetilla- ao afirmar que son compatibles coas novas tendencias gastronómicas.

O'Shea Guide of Spain and Portugal, editada en Londres en 1889, recomenda vivamente os viaxeiros que proben e consuman o 'peculiar queixo galego, queixo de teta, ítem principal da gastronomía galega'. Esta presenza na literatura de viaxes ten a súa relevancia, posto que permite que este queixo ultraspase as fronteiras locais e remate por configurarse non só como un dos alimentos galegos tradicionais, senón tamén como un dos máis característicos. Este é o paso previo á entrada do Queixo Tetilla no listado -máis xeral- de especialidades peculiares de España. A partir de aquí as referencias serán constantes até os nosos días, sendo posiblemente a mención máis significativa, pola súa proxección pasada e presente, a que se pode encontrar en "A Cociña Galega" de Álvaro Cunqueiro, que dedica un apartado a describir e comentar os queixos galegos, expresando a súa predilección polo Queixo Tetilla.

Segundo algúns estudosos, Galicia exportaba durante os anos da Primeira Guerra Mundial unhas 500 toneladas de queixos tetilla; unha década despois a produción total duplicaba ese volume e supoñía a metade da produción queixeira galega.

O máis sorprendente é o peso que nestes volumes produtivos ten o traballo das familias. Así, aínda na década de 1960, o 100% da produción é artesanal.

Aínda que para entón xa estaba incorporado o uso de callos comerciais e, en moitos casos, o emprego do termómetro, o queixo era froito do traballo familiar, en contextos claramente preindustriais como sempre se fixera. As mulleres -que eran as artesás- seguían procedementos transmitidos de xeración en xeración. Só a mediados do século XX as industrias comezaron a dirixir a súa atención cara ao Queixo Tetilla.

A modernización trouxo consigo maiores medidas sanitarias, homoxeneización da calidade e da produción, controis de calidade e selos e distincións que individualizan o produto nun mercado cada vez máis complexo e competitivo.

Esa industrialización e modernización tardías que noutro tempo foi un lastre, permitiu que a transición dun modo de elaboración a outro fose extremadamente coidada e que se desenvolvese adaptando a tradición aos novos requirimentos e con lealdade respecto aos saberes herdados a través dunha tradición ininterrompida. Esta é unha realidade que na actualidade os produtores exhiben con orgullo e que resulta unha garantía de calidade e de sabores e texturas que hoxe en día, como no século XVIII, responden ás expectativas dos consumidores.





Actualmente, en Queixaría Prestes podemos presumir de elaborar un queixo Tetilla de gran calidade, artesán e en cuxa produción mimamos ata o último detalle. Nas fotos anteriores, podedes observar parte do proceso de elaboración das nosas Tetillas.

ANÉCDOTA DA CATEDRAL DE SANTIAGO

No extraordinario Pórtico da Gloria da Catedral de Santiago, podemos observar a famosa escena na que Daniel (Danieliño para os galegos) sorrí á raíña Esther (fronte a el), aínda que algúns cren que a figura representa a raíña de Saba. As autoridades eclesiásticas, escandalizadas polas amplas formas de Esther e pola pícara mirada de Daniel, ordenaron reducir o tamaño dos peitos da raíña.


 

Di a crenza popular, convertida xa en lenda, que o pobo galego, para protestar pola decisión do bispo, decidiu dar a algúns dos seus queixos a forma de tetiña que teñen actualmente os queixos tetilla. Así restituían a Esther os atributos perdidos. Dende entón os queixos de tetilla son un sinal máis de identidade en Galicia e os mutilados peitos deEsther, unha lenda que se conta en voz baixa aos visitantes da Catedral.

Ben che preste! Bo proveito!


martes, 30 de junio de 2015

Tetilla, un queso gallego con gran historia



Es el queso gallego más internacional. Es un queso suave, con un ligero toque ácido y acompañado de un sabor lácteo, poco salado y mantecoso. Es de pasta color blanco-marfil, blanda a la vez que cremosa y uniforme, con pocos ojos y regularmente repartidos. Es nuestra famosa Tetilla, con Denominación de Origen Protegida (DOP) desde el año 1993.

Tal y como nos cuentan en la página del Consejo Regulador de la Denominación de Origen QueixoTetilla, las primeras noticias conocidas sobre este queso corresponden ya al siglo XVIII, aunque casi con total seguridad su origen es más antiguo. Los primeros testimonios contrastados e irrefutables sobre el Queso Tetilla se remontan a 1753, cuando Juan Bermúdez de Novoa, capellán de San Xoán de Torés (As Nogais, Lugo) anuncia el envío de “dos tocinos, una pierna de vaca, media docena de quesos; tres docenas y media de tetillas; tres docenas y media de lenguas de cerdo” a su señor, el Marqués de Camarasa. Todo ello, según recoge la carta, como “una corta expresión de mi afecto”.

Para conocer el origen de la palabra Tetilla podemos recurrir a Fray Martín Sarmiento quien en su “Colección de voces y frases gallegas”, escrita entre 1746 y 1770, comenta: “En Galicia llaman tetas a unos quesitos pequeños los cuales representan la figura de una teta con su pezoncillo”.

A mediados del siglo XIX ya se constata la existencia de una producción relevante. Los investigadores Lucas Labrada (1804) y Pascual Madoz (1848-50) mencionan una serie de mercados conocidos por la fama de los quesos que allí son vendidos. De entre todos ellos parece sobresalir la feria celebrada en el campo de A Illana, en la parroquia de Fisteus (Curtis-A Coruña) el día 5 de cada mes; hasta tal punto fue esta famosa que, durante un tiempo, los quesos tetilla fueron conocidos también como quesos de A Illana.

El monasterio de San Martiño Pinario de Santiago de Compostela compraba entre 1832 y  1835, cuando menos, una docena de tetillas a la semana, llegando a adquirir hasta 20 docenas en los meses de invierno. Estas cantidades asombrosas eran consumidas en la sobremesa de la comunidad. El consumo era regular y abundante.

En 1895, el escritor Ángel Muro afirmaba que la felicidad doméstica de los gallegos no sería tal “sin el caldo y el pote gallego, sin las filloas, sin las morcillas de sangre, sin el pulpo, sin las empanadas, sin el queso de tetilla”.



En la segunda mitad del siglo XIX el Queso Tetilla aparece en la documentación como el queso gallego por excelencia. Presenta diversas denominaciones: “queso tetilla”, “queso de teta”, “queso de A Illana” o “queso de perilla” (todas ellas tanto en su versión en gallego como en castellano), estando documentado en diferentes medios de la época: literatura, anuncios de prensa, guías para viajeros, e incluso en la incipiente escritura gastronómica.

Merece destacarse a Emilia Pardo Bazán, por la abundante cantidad de referencias que se encuentran en su obra y también por su condición de escritora culinaria. En su trabajo “La cocina española moderna” (1917), hace un encendido elogio de los sabores y productos tradicionales –entre ellos el Queso Tetilla– al afirmar que son compatibles con las nuevas tendencias gastronómicas.

La O’Shea Guide of Spain and Portugal, editada en Londres  en 1889, recomienda vivamente a los viajeros que prueben y consuman el ‘peculiar queso gallego, queso de teta, ítem principal de la gastronomía gallega’. Esta presencia en la literatura de viajes tiene su relevancia, puesto que permite que este queso traspase las fronteras locales y termine por configurarse no solo como uno de los alimentos gallegos tradicionales, sino que también como uno de los más característicos. Este es el paso previo a la entrada del Queso Tetilla en el listado –más general– de especialidades peculiares de España. A partir de aquí las referencias serán constantes hasta nuestros días, siendo posiblemente la mención más significativa, por su proyección pasada y presente, la que se puede encontrar en “La Cocina Gallega” de Álvaro Cunqueiro, que dedica un apartado a describir y comentar los quesos gallegos, expresando su predilección por el Queso Tetilla.

Según algunos estudiosos, Galicia exportaba durante los años de la Primera Guerra Mundial unas 500 toneladas de quesos tetilla; una década después la producción total duplicaba ese volumen y suponía la mitad de la producción quesera gallega.

Lo más sorprendente es el peso que en estos volúmenes productivos tiene el trabajo de las familias. Así, aún en la década de 1960, el 100% de la producción es artesanal.

Aunque para entonces ya estaba incorporado el uso de cuajos comerciales y, en muchos casos, el empleo del termómetro, el queso era fruto del trabajo familiar, en contextos claramente preindustriales como siempre se hiciera. Las mujeres –que eran las artesanas– seguían procedimientos transmitidos de generación en generación. Solo a mediados del siglo XX las industrias comenzaron a dirigir su atención cara al Queso Tetilla.

La modernización trajo consigo mayores medidas sanitarias, homogeneización de la calidad y de la producción, controles de calidad y sellos y distinciones que individualizan el producto en un mercado cada vez más complejo y competitivo.

Esa industrialización y modernización tardías, que en otro tiempo fue un lastre, permitió que la transición de un modo de elaboración a otro fuese extremadamente cuidada y que se desarrollase adaptando la tradición a los nuevos requerimientos y con lealtad respecto a los saberes heredados a través de una tradición ininterrumpida. Esta es una realidad que en la actualidad los productores exhiben con orgullo y que resulta una garantía de calidad y de sabores y texturas que hoy en día, como en el siglo XVIII, responden a las expectativas de los consumidores.





Actualmente, en Prestes podemos presumir de elaborar un queso Tetilla de gran calidad, artesano y en cuya producción mimamos hasta el último detalle.  En las fotos anteriores, podéis observar parte del proceso de elaboración de nuestras Tetillas.

ANÉCDOTA DE LA CATEDRAL DE SANTIAGO

En el extraordinario Pórtico de la Gloria de la Catedral de Santiago, podemos observar la famosa escena en la que Daniel  (Danieliño para los gallegos) sonríe a la reina Esther (frente a él), aunque algunos creen que la figura representa a la reina de Saba. Las autoridades eclesiásticas, escandalizadas por las amplias formas de Esther y por la pícara mirada de Daniel, ordenaron reducir el tamaño de los pechos de la reina.

 

Dice la creencia popular, convertida ya en leyenda, que el pueblo gallego, para protestar por la decisión del obispo, decidió dar a algunos de sus quesos la forma de tetilla que tienen  actualmente. Así restituían a Esther los atributos perdidos. Desde entonces los quesos de tetilla son una seña más de identidad en Galicia y los mutilados pechos de Esther, una leyenda que se cuenta en voz baja a los visitantes de la Catedral.

Ben che preste! Buen provecho!

martes, 19 de mayo de 2015

How to preserve the cheese


The cheese has a limited conservation and, if not consumed within the set limit, you can start to break down. However , there are some very effective conservation techniques that allow us to keep the cheese in good condition for longer. Conservation forms depending on the type of cheese.

Fresh cheeses are those that take less damaged. Therefore, we recommend that once opened and removed from its packaging the us book in a lunchbox or any container with a lid. In the bottom of it, we will put 4 layers of absorbent paper, such as cooking, to absorb the liquid release the cheese. You need to change the paper every day to avoid bad smells.



Soft cheeses that come in packages or boxes are preserved much better in the original container . Once opened, you should cover the cut side with plastic wrap, keep the cheese in its box and store it in the refrigerator. For soft cheeses do not come in boxes or containers with closure, it is best to place them on a cookie porexpan. It is very important not to mix the cheese and conserves individually. Thus, soft cheese placed on the tray and cover it completely with plastic wrap. Enter it in the refrigerator. In general, this kind of cheeses usually have a pretty strong smell that can permeate all our fridge, so that to avoid this, you enter the laminated tray in a covered container.

Hard or semi-hard cheeses, regardless of whether they are tender, semi-cured or should be kept wrapped in plastic once started. But you do not cover all the cheese. You only have to cover with plastic wrap, cut side, as if completely wrap the cheese you can not breathe. Aside on the bottom of the refrigerator or in a drawer, removed from the freezer.




TEMPERATURE:
Soft cheeses require a temperature of between -3 to -7 and kept in perfect condition, while hard require between 7 and 12 ° C. That is why the latter must book them in the bottom of the refrigerator, away from the freezer, where the temperature is higher. Another way to keep the cheese is cured and semi-virgin olive oil. We can take a container, fill it with olive oil, keep the cheese inside and, if you like, add herbs like thyme, bay leaf and rosemary.



BEFORE EATING:
To maintain their texture and flavor when consuming the cheese should be at room temperature. Therefore, it is desirable to remove them from the refrigerator 1 hour before eating. It is possible that the cut present a thin layer of mold if takes a long time or has hardened . Do not worry about it, just cut it off . The rest will be in perfect condition.
 
Of course , do not forget to check the expiration date to consume within . And after these tips, we can only say...

Bon Appetite!



martes, 12 de mayo de 2015

O postre galego por excelencia na Ascensión 2015

Por fin chegaron as Festas da Ascensión e Santiago vístese coas mellores galas para que, dende hoxe e ata o 17 de maio, xentes de aquí e de acolá disfruten da cidade, do ambiente, da troula e das tradicións.



Dende a Queixería Prestes queremos contribuír a facer un pouco máis grandes estas festas, fondamente arraigadas na cidade e na súa contorna. Para contribuír a espallar as tradicións da nosa terra, queremos promocionar o Requeixo, sen dúbida o postre galego por excelencia.

Se estes días vos pasades pola nosa tenda, ubicada na rúa Calderería número 27, en pleno casco histórico da cidade, poderedes degustar o requeixo, servido no momento, frío e acompañalo con mel ou azucre. Poderedes ir coméndoo tranquilamente pola rúa  servido nun vasiño moi especial. E o mellor, só por 1 euro. Se preferides levar este sabedeiro postre ás vosas casas para que o proben amigos e coñecidos, tamén dispoñemos dunhas terrinas que poderedes mercar na propia tenda.



HISTORIA DO REQUEIXO

O queixo en Galicia ten unha grande tradición. Todo o mundo escoitou falar dos catro grandes queixos galegos: Tetilla, Arzúa-Ulloa, San Simón da Costa e Cebreiro, todos eles con Denominación de Orixe. Mais o catálogo de grandes queixos galegos non remata aí e hoxe queremos darvos a coñecer a grandeza do Requeixo, un produto claramente diferenciado do resto.

Tradicionalmente, o requeixo elaborábase na casa, para uso propio ou como agasallo ‘para amigos, parentes e autoridades, é dicir, o cura, o alcalde, o veterinario, o médico, o cacique, co que sempre o campesiño se sentía en débeda, por moito que sempre pagaran os seus servizos’, tal e como se relata no blog Colineta.

A elaboración doméstica comezaba co callado do leite por medio de temperatura. Poñíase o leite nunha ola que se situaba nun lugar quente da cociña, deixándoa callar por efecto da calor e os microorganismo do propio leite. Actualmente, na nosa fábrica empregamos o mesmo principio, pero por medio de modernos tanques de aceiro inoxidable que garanten a calidade do leite crú que empregamos en todos os nosos queixos.



En Prestes elaboramos dende hai tempo un Requeixo moi especial. De cor branca, sabor suave e cunha textura branda e granulosa, é ideal para comer de postre misturado con froita ou froitos secos e, igualmente, en pratos salgados como recheo de lasaña ou raviolis.


Como se trata dun queixo fresco e non ten proceso de maduración, a súa porcentaxe de auga é elevada, e o seu aporte de graxas, polo tanto, é baixo. Por iso, está recomendado para dietas baixas en graxas. 

Consellos para conservar o queixo






O queixo ten unha conservación limitada e, se non o consumimos dentro do límite establecido, pode empezar a estragarse. Non obstante, existen algunhas técnicas de conservación moi eficaces que nos permiten manter os queixos en perfectas condicións durante máis tempo. As formas de conservación varían en función do tipo de queixo.

Os queixos frescos son os que tardan menos en estragarse. Por iso, recomendamos que unha vez abertos e sacados do seu envoltorio os reservemos nunha friameira ou en calquera envase con tapa. No fondo deste, poñeremos 4 capas de papel absorbente, como o de cociña, para que absorba o líquido que soltará o queixo. É necesario cambiar o papel todos os días para evitar malos cheiros.




Os queixos brandos que veñen en envases ou caixas consérvanse moito mellor no seu envase orixinal. Unha vez aberto, deberás cubrir a parte cortada con papel de plástico transparente, gardar o queixo na súa caixa e deixalo na neveira. Para os queixos brandos que non veñan en caixas nin envases con peche, o mellor é colocalos nunha bandexa de porexpan. É moi importante que non mestures os queixos e os conserves de xeito individual. Así, coloca o queixo brando sobre a bandexa e cúbrea por completo con papel de plástico transparente. Introdúceo no frigorífico. En xeral, este tipo de queixos adoitan ter un olor bastante forte que pode impregnar toda a nosa neveira, de maneira que, para evitalo, podes introducir a bandexa plastificada nun envase con tapa.

Os queixos duros ou semiduros, independentemente de se son tenros, curados ou semicurados, deben conservarse envolvidos en papel de plástico unha vez empezados. Pero non debes cubrir todo o queixo. Só terás que tapar co papel transparente a parte cortada, pois se o envolves por completo o queixo non poderá respirar. Resérvaos na parte máis baixa da neveira ou dentro dalgún caixón, afastado do conxelador.



TEMPERATURA:
Os queixos brandos requiren dunha temperatura de entre 3º e -7ºC para conservarse en perfectas condicións, mentres que os duros necesitan entre 7º e 12ºC. É por iso que estes últimos debemos reservalos na parte máis baixa da neveira, afastados do conxelador, onde a temperatura é máis alta.

Outra forma de conservar os queixos curados e semicurados é en aceite de oliva virxe. Podemos coller un recipiente, enchelo de aceite de oliva, gardar o queixo dentro e, se queremos, engadir herbas aromáticas como tomiño, loureiro ou romeiro. 



ANTES DE CONSUMILO:
Para que manteñan a súa textura e sabor, á hora de consumilos os queixos deben estar a temperatura ambiente. Por iso, é conveniente retiralos do frigorífico 1 hora antes de consumilos. É posible que a parte cortada presente unha lixeira capa de mofo se leva bastante tempo ou se endurecese. Non te preocupes por iso, só córtaa. O resto estará en perfectas condicións.

Por suposto, non esquezas consultar a data de caducidade para consumilos dentro do prazo. E despois destes consellos, só queda dicirche...
Bo proveito!

domingo, 26 de abril de 2015

Consejos para conservar el queso



El queso tiene una conservación limitada y, si no lo consumimos dentro del límite establecido, puede empezar a estropearse. Sin embargo, existen algunas técnicas de conservación muy eficaces que nos permiten mantener los quesos en perfectas condiciones durante más tiempo. Las formas de conservación varían en función del tipo de queso.

Los quesos frescos son los que tardan menos en estropearse. Por eso, recomendamos que una vez abiertos y sacados de su envoltorio los reservemos en una fiambrera o en cualquier envase con tapa. En el fondo del mismo, pondremos 4 capas de papel absorbente, como el de cocina, para que absorba el líquido que soltará el queso. Es necesario cambiar el papel todos los días para evitar malas olores.



Los quesos blandos que vienen en envases o cajas se conservan mucho mejor en su envase original. Una vez abierto, deberás cubrir la parte cortada con papel de plástico transparente, guardar el queso en su caja y dejarlo en la nevera.
Para los quesos blandos que no vengan en cajas ni envases con cierre, lo mejor es colocarlos en una bandeja de porexpan. Es muy importante que no mezcles los quesos y los conserves de manera individual. Así, coloca el queso blando sobre la bandeja y cúbrela por completo con papel de plástico transparente. Introdúcelo en el frigorífico. En general, este tipo de quesos suelen tener un olor bastante fuerte que puede impregnar toda nuestra nevera, de manera que, para evitarlo, puedes introducir la bandeja plastificada en un envase con tapa.

Los quesos duros o semiduros, independientemente de si son tiernos, curados o semicurados, deben conservarse envueltos en papel de plástico una vez empezados. Pero no debes cubrir todo el queso. Solo tendrás que tapar con el papel transparente la parte cortada, pues si lo envuelves por completo el queso no podrá respirar. Resérvalos en la parte más baja de la nevera o dentro de algún cajón, alejado del congelador.



TEMPERATURA:
Los quesos blandos requieren de una temperatura de entre 3º y -7ºC para conservarse en perfectas condiciones, mientras que los duros necesitan entre 7º y 12ºC. Es por ello que estos últimos debemos reservarlos en la parte más baja de la nevera, alejados del congelador, donde la temperatura es más alta.

Otra forma de conservar los quesos curados y semicurados es en aceite de oliva virgen. Podemos coger un recipiente, llenarlo de aceite de oliva, guardar el queso dentro y, si queremos, añadir hierbas aromáticas como tomillo, laurel o romero.



ANTES DE CONSUMIRLO:
Para que mantengan su textura y sabor, a la hora de consumirlos los quesos deben estar a temperatura ambiente. Por eso, es conveniente retirarlos del frigorífico 1 hora antes de consumirlos. Es posible que la parte cortada presente una ligera capa de moho si lleva bastante tiempo o se haya endurecido. No te preocupes por ello, solo córtala. El resto estará en perfectas condiciones.

Por supuesto, no olvides consultar la fecha de caducidad para consumirlos dentro del plazo. Y después de estos consejos, solo nos queda decirte...
¡Buen provecho!

martes, 24 de marzo de 2015

Cheese, a world of benefits



Cheese is a food that is part of our diet. It almost home where there is no good cheese is not present, but really know what their properties? This product is an important element of a complete and balanced diet, but like everything in life, abuse may have harmful effects on the body.


Experts recommend an intake of approximately 30 grams of cheese per day, an amount that satisfies the dairy and support necessary for the body.


The main feature of cheese (all varieties) is the highest intake of calcium and phosphorus. Thus, a portion of about 100 grams of product equals about 1,000 milligrams of calcium, resulting in overall amount sufficient to meet the daily requirement of this mineral.

Although not always considered as well, cheese is a food that should be consumed in all stages of life. While children can combine their consumption with milk and even increase it to about 40 grams per day, to help the good formation of bones and teeth, adults, who generally tend to take much less milk in the cheese an excellent substitute for the conservation of its skeleton and prevention of bone loss. This is especially important for older people, by the impact that they have osteoporosis and increased risk of bone fractures.

PREGNANCY AND LACTATION
Pregnant women are also in the cheese a good ally to cover the increased requirement for calcium that occurs throughout pregnancy and during lactation. The cheese also is a food that contains high quality protein. As, for example, in the case of red meat, the protein contribution helps form, repair and maintain the various body tissues.


Thus, for example, 100 grams of Parmesan there until 40 grams of protein. In the same amount of curing Manchego cheese, about 36 grams, and the blue cheese, about 21 grams of media. It should be noted that people who already eat a lot of red meat and fat intake should be limited more cheese , as already largely covered their protein needs and not appropriate for them to add new fat to your diet.

As for vitamins, in cheese are those of group A, D, B12 and B2, which, among other properties, protect against infections, skin care, help improve healing and also promote the smooth operation of nervous system.

ANIMAL FATS
Regarding the fat that gives the cheese, it is important to note that these are of animal origin, meaning they are saturated and excessive consumption is discouraged because it favors the occurrence of cardiovascular diseases and overweight or obesity.

However, the healthiest choice is preferably choose low-fat fromage frais, precisely because of its lower fat content. This advice applies to both adults and children, as this cheese only see changed its fat and retain, however, vitamins and minerals. In Prestes have three types of fresh cheeses. Natural, Pepper and fine herbs.



The people with lactose intolerance or allergy also have to take extra care with cheese, removing even the diet if necessary or at least restricting their consumption by taking only those that your body can tolerate without generating some reaction adverse . In the case of our cheeses , all except the Azul, with less than 0,001 lactose, which is indicated by the Spanish legislation to label 'Without Lactose'.

jueves, 19 de marzo de 2015

Queso, todo un mundo de beneficios


El queso es un alimento que forma parte de nuestra dieta. ¿Casi no existe ningún hogar donde no esté presente un buen queso, pero realmente conocemos cuáles son sus propiedades? Este producto es un elemento importante dentro de una alimentación completa y equilibrada, aunque como todo en esta vida, su abuso puede tener efectos nocivos para el organismo.

Los expertos recomiendan un consumo de aproximadamente unos 30 gramos de queso diarios, una cantidad que ya satisface el aporte lácteo necesario para el organismo.



La principal característica del queso (en todas sus variedades) es el alto aporte de calcio y de fósforo. Así, una porción de unos 100 gramos de producto equivale a unos 1.000 miligramos de calcio, cantidad que resulta en general suficiente para cubrir el requerimiento diario de este mineral.

Aunque no siempre se consideró así, el queso es un alimento que conviene consumir en todas las etapas de la vida. Mientras los niños pueden combinar su consumo con el de la leche e incluso aumentarlo hasta unos 40 gramos diarios, para ayudar a la buena formación de los huesos y los dientes, los adultos, que por lo general suelen tomar mucha menos leche, encuentran en el queso un excelente sustituto para la conservación de su esqueleto y la prevención del desgaste óseo. Esto es especialmente importante en las personas de más edad, por la incidencia que en ellas tiene la osteoporosis y el mayor riesgo de sufrir fracturas de huesos.

EMBARAZO Y LACTANCIA
Las mujeres embarazadas también tienen en el queso un buen aliado para cubrir el mayor requerimiento de calcio que se da a lo largo del embarazo y durante el período de lactancia. El queso, además, es un alimento que contiene proteínas de muy buena calidad. Como sucede, por ejemplo, en el caso de las carnes rojas, este aporte proteico ayuda a formar, reparar y mantener los distintos tejidos del cuerpo.



De esta manera, por ejemplo, en 100 gramos de queso parmesano existen hasta 40 gramos de proteínas. En la misma cantidad de queso manchego curado, unos 36 gramos, aproximadamente, y en el queso azul, unos 21 gramos de media. Conviene tener en cuenta que las personas que ya consumen muchas carnes rojas y grasas deberían limitar más la ingesta de queso, pues ya tiene cubiertas en gran medida sus necesidades proteicas y no les conviene añadir nuevas grasas a su dieta.

En cuanto a las vitaminas, en el queso se encuentran las del grupo A,D, B12 y B2, que, entre otras muchas propiedades, protegen de las infecciones, cuidan la piel, ayudan a mejorar la cicatrización y favorecen además el buen funcionamiento del sistema nervioso.

GRASAS DE ORIGEN ANIMAL
Con respecto a las grasas que aporta el queso, es importante señalar que estas son de origen animal, lo que significa que son saturadas y que su consumo excesivo está desaconsejado porque favorece la aparición de enfermedades cardiovasculares y el sobrepeso o la obesidad.

De todas maneras, la opción más saludable es elegir preferentemente los quesos frescos descremados, precisamente por su menor contenido graso. Este consejo es válido tanto para las personas adultas como para los niños, ya que este tipo de quesos solo ven modificado su contenido graso y conservan, en cambio, las vitaminas y minerales. En Prestes tenemos tres tipos de quesos frescos. Natural, a la Pimienta o a las Finas Hierbas.



Las personas con problemas de intolerancia a la lactosa o alérgicas también tienen que tener un cuidado especial con el queso, eliminándolo incluso de la dieta si es necesario o en todo caso restringiendo su consumo tomando únicamente aquellos que su organismo tolere sin generar algún tipo de reacción adversa. En el caso de nuestros quesos, todos, a excepción del Azul, tienen menos de 0,001 de lactosa, que es el que indica la legislación española para poder etiquetar 'Sin lactosa'.

miércoles, 18 de marzo de 2015

Quesos de cabra, mantequillas y helados de queso...El planeta Prestes sigue creciendo



Fueron tres días intensos pero que nos dejaron un gran sabor de boca. El Fórum Gastronómico Coruña 2015 es uno de esos eventos que nos permiten conocer las últimas novedades gastronómicas del país. En esta ocasión hemos tenido la suerte de no tener que desplazarnos mucho de casa para presentar las últimas novedades de la quesería en un espacio de lujo.




Fueron tres las novedades que dimos a conocer. En primer lugar, un Queso de Cabra y otro de Cabra 'Mezcla' (10% cabra, 90% vaca). Ambos productos tuvieron una sensacional acogida entre el público visitante y los profesionales de la gastronomía, que se acercaron hasta nuestro expositor para probarlos y felicitarnos por su gran calidad. A todos vosotros, que sois nuestros amigos, podemos confesaros que estamos muy orgullosos de ambos quesos, que nos ayudan a ampliar nuestra ya variada gama de productos. Actualmente, Quesos Prestes tiene a la venta San Simón da Costa, nuestro buque insigna, Tetilla, Cebreiro, Requesón, Queso Fresco (natural, a la pimienta y a las finas hierbas), Patelo y el único Queso Azul hecho en Galicia. Pues ahora, también podréis probar nuestro queso de cabra.



La segunda novedad que presentamos es una especial Mantequilla de nata de leche, una verdadera delicatessen de sabor más intenso y láctico. 

Helados con queso

En el Fórum Gastronómico fueron presentados también, con una acogida espectacular, unos helados elaborados artesanalmente por Xearte Brigitte, taller que dirige la gran Brígida Hernández Ferro en su tienda de la calle San Pedro de Santiago de Compostela. El primero de los quesos está hecho con nuestro Requesón, con miel de Galicia y nueces. El segundo, con San Simón da Costa. 
La propia Brígida nos comentaba el éxito que han tenido ambos sabores y reconoce la importancia de disponer de una materia prima de tantísima calidad. "Nos gusta experimentar cosas nuevas y con productos gallegos", asegura Brígida, quien añade que cuando pensaron en hacer helados de queso no dudaron en ponerse en contacto con nosotros. 

Estos helados estarán pronto disponibles en la tienda Xearte Brigitte. Seguramente esta misma primavera.




Durante los tres días del Fórum se pasaron por nuestro stand muchísimos amigos y personajes conocidos. Nos visitó el célebre y genial modisto Roberto Verino, y también el ganador y semifinalista del programa televisivo Top Chef, David García e Inés Abril, respectivamente. Inés nos dijo, además, que será nombrada este año embajadora del Queso San Simón da Costa en la fiesta que se celebrará los días 4 y 5 de abril en Vilalba, nuestra tierra. 



A todas las personas que se acercaron por nuestro expositor quisimos darles a probar alguno de nuestros productos. Lo hicimos con todo el cariño y el cuidado del mundo. 



Es el segundo año que estamos presentes en el Fórum Gastronómico de Coruña y la verdad es que es una gran experiencia a nivel personal y profesional. El año pasado dimos a conocer nuestro premiado queso azul Lara&Sara. Por eso, este salón tendrá siempre un lugar muy especial en nuestra agenda.